رزین های سیلیکونی از اتم های سیلیسیم و اکسیژن تشکیل شده اند که همین ساختمان مقاومت بیشتر آن ها در برابر گرما را سبب می گردد. این رزین ها پایه ی معدنی دارند و کربن و نیتروژن و هیدروژن را می توان به ساختار آن ها افزود.

ساختار اصلی رزین با پیوند اتم سیلیس و اکسیژن با یکدیگر رشد می کند و بنیان های آلی اضافه شونده همانند آلکیل و بنیان آریل اغلب به سیلیسیم اتصال می یابند. ترکیبات سیلیکونی در سه نوع گوناگون ساخته می شوند:

۱- روغن های سیلیکونی

۲- سیلیکون کلروکائوچو

۳- رزین های سیلیکونی

رزین های سیلیکونی را پلی سیلوکسان هم می نامند. ترکیبات هالوژن دار هیدروکربورهای اشباع شده در دمای بالا مستقیماً با سیلیسیم  ترکیب می شوند و آنچه به دست می آید مونومری به نام سیلان است.

وجود سیلیس در این رزین ها سبب می گردد که در برابر مواد شیمیایی و گرمازا مقاومت بسیاری از خود نشان دهند. از سوی دیگر وجود ترکیبات آلی در این رزین ها باعث می شود تا میزان فعالیت شیمیایی خاصیت انحلال پذیری و نرمی این گونه ترکیبات افزایش یابد. هرچه سهم ترکیبات آلی در این رزین بیشتر باشد طبیعت آن به سوی ترکیبات آلی گرایش خواهد یافت.